Część 8 - Kamienie kierunku – BAAK na szlaku Pieterpad

-

Na pierwszy rzut oka – po prostu głaz. Ale jak to w życiu bywa – najprostsze rzeczy często mają w sobie najwięcej znaczeń.



Ten kamień stoi na wzgórzu nieopodal Rolde, w otwartym krajobrazie, gdzie nie ma zbyt wiele do zaczepienia wzroku. A jednak – przyciąga. Tablica z wyrytymi dłońmi wskazującymi kierunki, jak palce czasu. Po jednej stronie: Pietersberg, 445 km stąd. Po drugiej: Pieterburen, 67 km. Dwie skrajności Pieterpadu, najdłuższego pieszo-przemierzanego szlaku w Holandii.



BAAK to znak, że jesteś na trasie. I choć ja przemierzałem ją na rowerze, a nie pieszo, poczułem coś wspólnego z wędrowcami, którzy przechodzą tu setki kilometrów – z południa na północ lub odwrotnie. Każdy z nich mija ten kamień. Każdy zostawia za sobą coś innego, ale widzi to samo – otwartą przestrzeń, niebo, kamienie i decyzję: w którą stronę iść dalej?



Całe to miejsce ma coś z pradawnego rytuału. Może przez ułożenie kamieni wokół. Może przez ciszę, która tu panuje. Może przez to, że znaki na tym kamieniu wyglądają jak wyryte przez kogoś, kto naprawdę wiedział, co znaczy droga.


Stojąc tam, pomyślałem, że to trochę jak z życiem. Możesz stać długo i patrzeć, ale wcześniej czy później musisz ruszyć w którąś stronę. Na północ. Na południe. Albo po prostu naprzód.

– uciekam dalej, zanim mnie dogoni świat

Komentarze

Prześlij komentarz

Masz myśli? Podziel się nimi.
Jeśli coś Cię poruszyło, zainspirowało albo po prostu chcesz zostawić ślad - napisz komentarz.
Lubię czytać, co czujesz i myślisz.

Popularne posty z tego bloga

Czasem wystarczy oddech.

-
Obraz
  Szutrowa droga, rower i wiatr, który przegania myśli. Lubię ciszę, zapach lasu i ten moment, gdy kończy się asfalt, a droga zamienia się w przygodę.  Ten blog to zapis moich ucieczek — nie tylko samotnych, rowerowych, fotograficznych, ale też trochę życiowych. Jeśli też czujesz, że czasem trzeba po prostu zniknąć — rozgość się. Most nad kanałem Odry. Rower: Bianchi impulso Comp. Fot. Szutrowe Myśli – uciekam dalej zanim mnie dogoni świat
Czytaj więcej

Pierwiastek podróżnika, czyli planowanie wyprawy.

-
Obraz
Jeśli już złapałeś – albo złapałaś – bakcyla na punkcie roweru, to dobrze znasz to uczucie. Tę niecierpliwość, kiedy chcesz już tylko wskoczyć na siodełko i ruszyć przed siebie. Zostawić wszystko, bo w tej chwili nic nie jest ważne. Najważniejszy jest przecież rower. A może nie tyle sam rower, co możliwość podróżowania nim w nieznane i odkrywanie świata na nowo. Przy okazji odkrywamy też coś w sobie. Tak było w moim przypadku – gdzieś po cichu obudził się pierwiastek podróżnika . Od tego momentu wyprawy zaczynają się znacznie wcześniej niż wtedy, gdy otwieramy drzwi i wychodzimy z domu. W głowie kiełkują pomysły, snują się plany…  Z czasem coraz częściej zerkamy na mapę. Zaczynamy zapisywać przejechane trasy i kilometry. Chcemy wiedzieć, gdzie już byliśmy i planować, dokąd pojechać dalej. Wtedy z pomocą przychodzą nam różne aplikacje na telefon oraz myślimy o zakupie rowerowego GPS-a. Bo podróż to nie tylko pedałowanie. To też szukanie – nowych dróg, bocznych ścieżek, cichych prze...
Czytaj więcej

Część 5 - Tulipanowy zachwyt

-
Obraz
Tam, gdzie droga pachnie wiosną Wracałem z nad zatoki Dollard. Wiatr w plecy, słońce ogrzewało ramiona, a w głowie wciąż miałem obrazy z nadmorskich ścieżek. To miał być już tylko spokojny powrót – ale droga postanowiła mnie jeszcze raz zaskoczyć. Za zakrętem, pośród pól i gospodarstw, nagle pojawiły się one – tulipany. Całe ich morze. Czerwone, różowe, żółte – ułożone w perfekcyjnych rzędach, aż po horyzont. Zatrzymałem się. Nie mogłem inaczej. Chciałem odpocząć, ale tak naprawdę to widok sam zmusił mnie do tego, by po prostu stanąć. I w tej krótkiej chwili zrozumiałem, że nie jestem jedyny. Starsi ludzie na rowerach, młodsze pary w samochodach, nawet Holendrzy – lokalni, przecież nie turyści – zatrzymywali się, by wysiąść, popatrzeć, zrobić zdjęcie. Wszyscy na moment porzucali swój pośpiech, jakby czas się tutaj rozciągał. I nikt nie mówił za dużo – jakby każdy rozumiał, że nie trzeba. Że wystarczy być. Choć Holandia i tulipany wydają się dzisiaj jednym, te kwiaty wcale nie poc...
Czytaj więcej