Wrocław nocą (Część 1) – Opera w blasku świateł

-

Nocna jazda po mieście to spotkanie z Wrocławiem w zupełnie innym świetle. Gdy ulice pustoszeją, a światła latarni zyskują na mocy, dobrze znane miejsca odkrywają swoje drugie oblicze. Tego wieczoru zatrzymałem się przy Operze. Była cicho majestatyczna, jakby gotowa na ostatni ukłon po spektaklu, który właśnie się zakończył.



Opera Wrocławska to jeden z najpiękniejszych klasycystycznych budynków w mieście. Wzniesiona w latach 1839–1841 według projektu Carla Ferdinanda Langhansa, tego samego, którego ojciec zaprojektował Bramę Brandenburską w Berlinie. Gmach przetrwał pożary, wojny i przebudowy – a mimo to do dziś stoi pewnie, będąc symbolem kultury i odporności tego miasta.


Po II wojnie światowej właśnie tutaj, we wrześniu 1945 roku, wystawiono Halkę Moniuszki – pierwszą operę w polskim Wrocławiu. Od tamtej pory nieprzerwanie działa, przyciągając melomanów i artystów z całego świata. Co więcej, to właśnie stąd ruszyła idea wystawiania oper plenerowych – widowisk na Odrze, w Hali Stulecia czy na dziedzińcach muzeów. Wrocław potrafi grać na dużą skalę.


To zdjęcie zrobiłem w biegu – zsiadłem z roweru, bo nie sposób było się nie zatrzymać. Światło wydobywało z mroku każdy detal – kolumny, gzymsy, ornamenty. W tej jednej chwili Opera nie była tylko budynkiem. Była sceną – a ja przez moment byłem widzem.

– uciekam dalej, zanim mnie dogoni świat

Lokalizacja: Wrocław, Polska

Komentarze

Prześlij komentarz

Masz myśli? Podziel się nimi.
Jeśli coś Cię poruszyło, zainspirowało albo po prostu chcesz zostawić ślad - napisz komentarz.
Lubię czytać, co czujesz i myślisz.

Popularne posty z tego bloga

Czasem wystarczy oddech.

-
Obraz
  Szutrowa droga, rower i wiatr, który przegania myśli. Lubię ciszę, zapach lasu i ten moment, gdy kończy się asfalt, a droga zamienia się w przygodę.  Ten blog to zapis moich ucieczek — nie tylko samotnych, rowerowych, fotograficznych, ale też trochę życiowych. Jeśli też czujesz, że czasem trzeba po prostu zniknąć — rozgość się. Most nad kanałem Odry. Rower: Bianchi impulso Comp. Fot. Szutrowe Myśli – uciekam dalej zanim mnie dogoni świat
Czytaj więcej

Pierwiastek podróżnika, czyli planowanie wyprawy.

-
Obraz
Jeśli już złapałeś – albo złapałaś – bakcyla na punkcie roweru, to dobrze znasz to uczucie. Tę niecierpliwość, kiedy chcesz już tylko wskoczyć na siodełko i ruszyć przed siebie. Zostawić wszystko, bo w tej chwili nic nie jest ważne. Najważniejszy jest przecież rower. A może nie tyle sam rower, co możliwość podróżowania nim w nieznane i odkrywanie świata na nowo. Przy okazji odkrywamy też coś w sobie. Tak było w moim przypadku – gdzieś po cichu obudził się pierwiastek podróżnika . Od tego momentu wyprawy zaczynają się znacznie wcześniej niż wtedy, gdy otwieramy drzwi i wychodzimy z domu. W głowie kiełkują pomysły, snują się plany…  Z czasem coraz częściej zerkamy na mapę. Zaczynamy zapisywać przejechane trasy i kilometry. Chcemy wiedzieć, gdzie już byliśmy i planować, dokąd pojechać dalej. Wtedy z pomocą przychodzą nam różne aplikacje na telefon oraz myślimy o zakupie rowerowego GPS-a. Bo podróż to nie tylko pedałowanie. To też szukanie – nowych dróg, bocznych ścieżek, cichych prze...
Czytaj więcej

Część 5 - Tulipanowy zachwyt

-
Obraz
Tam, gdzie droga pachnie wiosną Wracałem z nad zatoki Dollard. Wiatr w plecy, słońce ogrzewało ramiona, a w głowie wciąż miałem obrazy z nadmorskich ścieżek. To miał być już tylko spokojny powrót – ale droga postanowiła mnie jeszcze raz zaskoczyć. Za zakrętem, pośród pól i gospodarstw, nagle pojawiły się one – tulipany. Całe ich morze. Czerwone, różowe, żółte – ułożone w perfekcyjnych rzędach, aż po horyzont. Zatrzymałem się. Nie mogłem inaczej. Chciałem odpocząć, ale tak naprawdę to widok sam zmusił mnie do tego, by po prostu stanąć. I w tej krótkiej chwili zrozumiałem, że nie jestem jedyny. Starsi ludzie na rowerach, młodsze pary w samochodach, nawet Holendrzy – lokalni, przecież nie turyści – zatrzymywali się, by wysiąść, popatrzeć, zrobić zdjęcie. Wszyscy na moment porzucali swój pośpiech, jakby czas się tutaj rozciągał. I nikt nie mówił za dużo – jakby każdy rozumiał, że nie trzeba. Że wystarczy być. Choć Holandia i tulipany wydają się dzisiaj jednym, te kwiaty wcale nie poc...
Czytaj więcej